[vc_row padding_top=”” padding_bottom=””][vc_column][vc_column_text]Als projectmanager mag ik graag to do lijstjes afvinken. In mijn vrije tijd trouwens ook. Heerlijk, dat gevoel van afgevinkte acties! Ik voel mij dan heel productief. En dat geeft veel voldoening aan het einde van een werkdag. Lekker gevoel voor een doel- en resultaatgericht persoon als ik.
De combinatie met thuiswerken in de tweede coronagolf én denkwerk verrichten, zorgt er wel eens voor dat ik mij totaal niet productief voel. Wat heb ik nou eigenlijk gepresteerd op zo’n dag? Een paar dagen later kom ik er altijd achter dat ik dankzij dat denkwerk vele stappen vooruit kan zetten met het project.
Hier moest ik aan denken toen ik in het weekend het nieuwe boek van Arend Ardon open sloeg: ‘Traag versnellen’. In het boek doet Ardon een groot beroep op persoonlijk leiderschap. De ondertitel is niet voor niets: ‘Reflectief en krachtig veranderen in het NU’. Alleen al uit de inleiding haalde ik inspiratie en inzichten.
‘Festina Lente’ oftewel ‘haast u langzaam’ was de lijfspreuk van keizer Augustus. Hij wilde onbezonnenheid van zijn manschappen voorkomen. En deed hiermee een oproep om alert te blijven. Op de automatische piloot creëren we namelijk geen ander gedrag, aldus Ardon. Om echt te vernieuwen, moeten we wakker zijn.
Volgens Ardon betekent traag versnellen samen een stem geven aan wat ons echt aan het hart gaat, aan wat we willen betekenen en hoe we van waarde willen zijn. Het boek roept op tot vertragen. Als we vertragen, kunnen we zien hoe we in dit moment het verleden repeteren. Terwijl we op dat moment juist al kunnen handelen in lijn met de toekomst.
Een mooie parallel naar het nieuwe projectplan dat ik momenteel opzet. Pragmatisch progressie maken met één project en doelstellingen, visie en aanpak definiëren voor het volgende. Daarnaast past vertragen ook bij de dagen die steeds korter worden in de wintertijd. Maar ook bij het derde trimester van mijn zwangerschap, wat ervoor zorgt dat ik fysiek ook steeds meer vertraag.
Tussen snelheid maken en vertragen ligt een spanningsveld. Volgens Ardon komt het neer op ons vermogen om te verdragen. Verdragen dat dingen langer duren. Verdragen dat ingesleten gewoontes tijdens het thuiswerken niet meer aansluiten bij wie we willen zijn. Verdragen dat we in een project zekerheden loslaten, terwijl we nog niet precies weten wat ervoor in de plaats komt.
Voor mij persoonlijk? Verdragen dat ik fysiek steeds trager word in de laatste fase van mijn zwangerschap, terwijl ik nog vol inspiratie en goede ideeën zit. De uitdaging is het ongemak te herkennen als bron van vernieuwing, aldus Ardon. Ondanks het soms oncomfortabele gevoel zie ik nog veel nieuwe kansen. Misschien leer ik het nog eens, écht vertragen. Ik ben benieuwd. Hoeveel ongemak kan jij verdragen? [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”” padding_bottom=””][vc_column][vc_column_text]
Een bijdrage van
Angela Barendregt MSc is Projectsucces Manager bij Blue Bricks. Zij heeft 9 jaar ervaring in verandertrajecten op het snijvlak van Business en IT. Zowel in traditionele projecten als agile en SAFe transformaties. Zij zoekt daarbij altijd naar de best passende oplossing die zorgt dat het doel met succes behaald wordt.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_posts_grid ajax_post=”” ajax_paged=”” loop=”size:12|order_by:date|post_type:post|categories:595″][/vc_column][/vc_row]
){kind=link}