[vc_row padding_top=”0″ padding_bottom=”0″][vc_column][vc_column_text]
Over een man die een auto terugvond…
Ik smúl van dit verhaal. We deden een storytelling-training over werkplezier met een organisatie van zo’n 100 man. We lieten de medewerkers herinneringen ophalen aan de keren dat ze trots waren op hun werk. Het bleken stuk voor stuk rasvertellers te zijn. Zo ook Richard die een dijk van een verhaal had over zijn werk:
Richard werkt bij de plaatselijke VVV. Op een dag kwam er een toerist in wanhoop naar zijn balie. Hij wist niet meer waar hij zijn auto had geparkeerd. Een totale blackout, hij kon zijn auto niet meer vinden.
Onze VVV-held haalde alles uit de kast om deze buitenlandse bezoeker te helpen: wat had hij die dag bezocht? In welk deel van de stad was de man deze onfortuinlijke dag begonnen? Google Maps streetview erbij om herkenning op te wekken.
Richard kwam steeds enthousiaster in zijn rol als de moderne Sherlock Holmes en de zoekende man verloor stukje bij beetje zijn paniek. Ze legden de zoekpuzzel met engelengeduld en kwamen er uiteindelijk samen -Yihaa!- achter waar de auto stond.
Een echte feelgood story. Heerlijk. Je wil eigenlijk zélf die man hebben kunnen helpen, toch? Maar er gebeurde meer door dit verhaal.
Misschien herken je het wel als je zelf in een organisatie werkt. Er zijn collega’s die zich minder voelen door de functie die ze bekleden. Ik heb al een paar keer in de training medewerkers horen zeggen: “Ik zit wel in dit team, maar ik help niet mee aan het ‘echte’ werk wat hier gedaan moet worden”. Dit soort uitspraken wordt vaak gedaan door de ondersteuners van de afdelingen: de administratie, de secretaressen, en in dit geval dus de mensen aan de balie.
Iedere keer dat iemand benoemt dat ie er niet ‘echt’ bij hoort, krijg ik een steek in mijn maag. Ik heb de neiging om het op te lossen door te roepen dat ie er natúúrlijk wel bij hoort, want zonder zijn ondersteunende werkzaamheden zou het hele team niet functioneren etc. etc. Maar ik kan met overslaande stem van alles verkondigen, het gevoel van er minder toe doen dan de collega’s op het hoofdkantoor is daarmee niet weg. Dat heeft meer tijd en een andere aanpak nodig.
Die aanpak is in één korte zin samen te vatten: alle collega’s verhalen over hun werk laten vertellen.
Wat ik vaak zie gebeuren is dat de medewerker – zoals Richard – zijn verhaal vertelt en het gevoel heeft dat dat niet een verhaal is dat ertoe doet voor het team. Terwijl de reactie van de ‘collega’s van het hoofdkantoor’ (die in zijn ogen het ‘echte’ werk doen) glunderend naar zijn verhaal luisteren, omdat dat zo mooi de praktijk illustreert: hierdoor weten zij ook weer waar zij het voor doen: voor de mensen in de stad! Voor deze collega’s is het klip en klaar: Richard staat in de frontlinie en heeft het contact met mensen van vlees en bloed. Zonder Richard zijn hun papieren beleidsplannen en rapporten niks waard.
Pas als Richard dit hoort van zijn collega’s, gaat er bij hem een lampje branden en een kwartje vallen. Pas nu voelt hij dat hij er ook bij hoort. De steek in mijn maag maakt plaats voor een warm gevoel van binnen.
Weer een feelgood verhaal? Voor de teams uit dit verhaal wel. Maar wij komen natuurlijk niet overal. Daarom doe ik een beroep op jou: herken je dit in jouw team of organisatie? Heb jij ook collega’s waarvan jij de enorme meerwaarde ziet, maar waarvan je het vermoeden hebt dat ze dat zelf niet zo door hebben? Vraag ze dan eens om herinneringen op te halen aan situaties waar ze met trots op terugkijken. Vraag om hun verhalen uit de praktijk. Ik verheug me nu al op wat je allemaal te horen krijgt!
Op vrijdag 18 juni om 09.30 uur geeft Sandra de workshop “Persoonlijke verhalen maken het verschil tussen de verandering begrijpen en hem omarmen”. Lees verder en meld je aan voor deze bijeenkomst.[/vc_column_text][vc_column_text]
Een bijdrage van
Sandra de Haan haar passie is dat de mensen woorden gaan geven aan wat de verandering er echt toe doet voor ze. Uniek aan haar aanpak is dat de persoonlijke verhalen van iedere medewerker sámen de kern vormen voor die ene boodschap: hier staan wij gezamenlijk voor.
Sandra is oprichter van de Vertelschool Rotterdam. Een trainingsbureau voor persoonlijke storytelling op het werk. Dat doen ze door middel van een eigen trainingsprogramma, gebaseerd op de theorie van de Golden Circle van Simon Sinek en de technieken van storytelling. In deze bijeenkomst proef je daarvan.
[/vc_column_text][kleo_social_share][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”17269″ img_size=”large” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://connect.ipma.nl/local/pages/?id=129″][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”16343″ img_size=”large” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”mailto: nieuwsbrief@ipma.nl”][/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”0″][vc_column][vc_posts_grid loop=”size:12|order_by:date|post_type:post|categories:610″][/vc_column][/vc_row]