[vc_row padding_top=”0″ padding_bottom=”0″][vc_column][vc_column_text]Zolang ik mij bezig houd met projecten, en dat is al flink wat jaren, zijn er momenten dat leiderschap een tijdje volop in de aandacht staat. Meestal gaat dit in golven waarin goeroes met klinkende namen ons verblijden met goed in het gehoor liggende uitspraken. Omdat wij allemaal wel zo onze negatieve ervaringen met een of meerdere managers hebben gehad, klinkt dit als muziek in onze oren en werkt het zeer therapeutisch. Zo’n goeroe weet echt de vinger op de zere plek te leggen. De leider als oplossing voor al onze problemen, hoe mooi klinkt dat niet.
De agile beweging, bekend van het toe-eigenen van alle goede inzichten uit de vorige eeuw, heeft ons ‘verrijkt’ met het inzicht van de noodzakelijkheid van dienend leiderschap en intrinsieke motivatie. Een belofte die de meest koele kikker onder ons tot ongekende hoogte zal doen stijgen. Ik zal maar eerlijk bekennen dat ik hier niets van geloof. Het zijn mooie woorden over een veel te simpele oplossing voor het uiterst complexe probleem waarom we leiders nodig hebben. Namelijk dat zelfsturing op macroniveau niet werkt.
Dienend leiderschap is niet meer dan een synoniem voor verlicht despotisme, het is een wolf in schaapskleren. Daarnaast is intrinsieke motivatie iets wat van binnenuit komt. Hetgeen betekent dat je iemand helemaal niet intrinsiek kunt motiveren, dus waarom zou je dat überhaupt willen leren. Het is iets dat trainers en coaches ons willen doen geloven. Het is een uitermate slim verdienmodel, immers omdat het je toch nooit zal lukken ben je geneigd om je steeds weer opnieuw voor een training leiderschap in te schrijven.
Als ik, nu ik dit schrijf, ‘leiderschap’ intoets, krijg ik meer dan vier miljoen Nederlandse hits. In het Engels, ‘leadership’ bijna negenhonderd miljoen, waar moet je in hemelsnaam beginnen? De filosoof Heidegger zei dat men over de hamer geen boeken schrijft omdat die altijd werkt. Dat geeft te denken als je al die titels over leiderschap ziet. Het meeste wat je leest is ‘wensdenken’ en brengt je geen stap verder. Want hoe sceptisch ik ook ben, we hebben wel leiderschap nodig. De uitdagingen waarmee de mens te maken heeft zijn immens.
Wanneer je de geschiedenis bestudeert dan zie je dat er geslaagde en minder geslaagde leiders zijn geweest. Ook zal je bemerken dat de volgens de historici geslaagde leiders elk op zichzelf hun eigen unieke manier hebben gehad. Dat Nederland is zoals het is, hebben we in oorsprong te danken aan leiders zoals Willem van Oranje, Johan van Oldenbarnevelt, Maurits van Nassau. Wat hadden deze leiders gemeen? Zij waren zeker niet dienend, eerder politiek of militair begaafd. Wat zij gemeen hadden was één simpel ding! Zij hadden volgelingen die resultaten wisten te behalen.
Dat zijn de tekenen van leiderschap. Volgelingen met resultaat! Voor de rest hoef je niets te kunnen. Je bent een leider wanneer je de sentimenten van je volgelingen weet te verwoorden en hen een doel kunt geven waarin zij hun intrinsieke motivatie kunnen bevredigen. Daarnaast moet je, met dit doel voor ogen, zeer bekwaam, soms met enig beschaafd ‘geweld’, niet twijfelend steeds volhardend leidinggeven aan een steeds groter wordend leger van volgelingen. Dat, mijn beste vrienden is leiderschap en helaas zijn daar geen trainingen voor[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”0″ padding_bottom=”0″][vc_column][vc_column_text]
Een bijdrage van
John Hermarij van Dhirata
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_posts_grid ajax_post=”” ajax_paged=”” loop=”size:12|order_by:date|post_type:post|categories:595″][/vc_column][/vc_row]
